DinaUkrayna'nın Bolgrad köyünde bir apartman...
Apartman, Sovyetler Birliği döneminde ailesi olmayan çocuklar için bir merkez haline getirilmişti, ancak yıllar içinde bina boşaldı ve atıl hale geldi. Bu yıl Ukrayna'nın işgali ile birlikte Donetsk'ten kaçarak Odessa'ya sığınan iç göçmenlerin bir kısmı bu binaya yerleşti.
Şu an binanın zemin katında bir odada savaştan kaçan üç kadın akademisyen yaşıyor.
Profesör Dina Yelitsarova:
“Ben, annem ve kayınvalidem buraya gelebildik. Eşim, babam ve kardeşim ise Donetsk'te kaldı. Neyse ki internetimiz var ve ara sıra onlarla telefon görüşmesi yapabiliyoruz.
Buraya gelmek için 8 saat yol yaptık. Evimden çıkarken korkudan neredeyse çantamı bile alamıyordum. Geldiğimizde kimseyi tanımıyorduk. Odessa halkı bizi karşıladı. Bize sıcak çay ve yemek verdiler. Kaldığımız binada ihtiyacımız olan her şey var. Burada faaliyet gösteren IBC – Uluslararası Mavi Hilal Vakfı bize yiyecek, yatak, yastık, buzdolabı, çamaşır makinesi getirdi. Tüm yardımlar için teşekkür ederiz.
Bu zor zamanda yapılan iyilikleri asla unutmayacağız.”
MariaMaria, savaşın başlaması ile birlikte iki çocuğuyla birlikte Kharkiv bölgesinden Bolgrad şehrine geldi. Şimdilik burada bir ailenin yanında misafir olarak kalıyorlar. Kocası ve oğlu ise çatışmaların hala yoğun olarak devam ettiği bir bölge olan Harkov'da yaşıyor. Maria'nın oğlu 19 yaşında. O, savaşın bir an önce bitmesini istiyor ve evine dönerek oğlu ve kocası ile tekrar bir araya geleceği günlerin hayali ile yaşıyor. Bir Şubat gecesi Rus roketlerinin saldırmasıyla birlikte hayatı aniden değişen Maria, hikayesini şöyle anlatıyor: "Çocukları da yanıma alarak kaçmaya başladım. Eşim evimizi ve devletimizi korumak için bizimle gelemedi. Yanıma sadece bir çanta alabildim. Yolculuğumuz oldukça zordu. İnsanlar Moldova sınırına doğru canlarını kurtarmak için koşuyorlardı ve hava gerçekten çok soğuktu... Mültecileri taşıyan araçlar bazen bombaların altında yolculuklarına devam etmek zorunda kaldılar. Sınırdan Bolgrad'a kadar 14 saat yolculuk yaptık. Vardığımızda artık çok yorgunduk ve çok üşümüştük. Sınıra girişlerde ise oldukça kalabalık bir sıra vardı. Tüm bu zorluklara rağmen çok sıcak karşılandık. Kurulan çadırlarda bize sıcak çay, kahve ve yemek ikram ettiler. Biraz dinlendikten sonra ise bizi kasabaya götürdüler. Bolgrad'da bir aileye sığındık. En azından sıcak bir odamız ve bir yatağımız vardı. Uluslararası Mavi Hilal Vakfı (IBC) da bize yiyecek ve çok ihtiyacımız olan yatak takımını temin etti. Artık savaşın biteceği günü sabırsızlıkla bekliyoruz. Yakın zamanda evimizin de çok hasar gördüğü haberini aldık. Ama olsun yeter ki savaş bitsin, biz evimizi yeniden inşa ederiz.” |
 |
ZinaidaMykolayiv köyünde bir kampta; 3 çocuk, bir anne, bir büyükanne, bir büyükbaba ve akrabalardan oluşan kalabalık bir aile.. Savaşın üçüncü gününde Herson eyaletinden kaçtılar. Yolculukları uzun ve zordu... 45 yaşında, üç çocuk annesi Zinaida; aslında Avrupa'ya gitme fırsatına sahip olduklarını ancak Ukrayna'dan çıkmak istemediklerini, bu yüzden bu zor duruma katlandıklarını belirtiyor. Zinaida; "Üç çocuğum ve aile büyüklerim ile burada yaşamaya çalışıyoruz. Bazen onların yiyecek ve çamaşır ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanıyoruz. Burada çok sayıda iç göçmen yaşıyor, özellikle yemek pişirmek için ocak, çamaşır makinesi ve buzdolabına ihtiyaç duyuluyor." diyor |
 |
