Uluslararası Mavi Hilal Vakfı Saha Ekibinden;
 |
“Kömür madeninde elmas aramak gibi depremden sonra hayatta kalan insanların gözlerindeki tek bir parıltıyı aramaya başladık.”
Mart ayında başlayan Adıyaman serüvenimde hayatımda ilk defa bir çadırda hayat sürdürmenin nasıl bir şey olacağı ile tanıştım. Tüm gayretim ve çabam kurduğumuz çadırlara; sevgi, şefkat ve yuva sıcaklığı vermek içindi ve ben 52 kg. bir kadın olarak, aslında tahmin ettiğimden çok daha büyük bir güce sahip olduğumu keşfettim…
Yararlanıcılarımızdan 80 yaşındaki Arife Teyze’nin ihtiyaçlarını karşılamak üzere yanına gittiğimizde en içten gülümsemesi ile “Bir apartman dairesinde oturuyordum ve ilk taşındığım gün bile bu kadar heyecanlı ve mutlu hissetmemiştim kendimi. Beni bugün çok mutlu ettiniz kızım” demesi ve bizlere kocaman sarılması her hatırladığımda içimi ısıtıyor.
 |
Serebral Palsi hastası olan Emine’nin ise tekerlekli sandalye karşısındaki sevinç çığlıkları sanırım hayatımda duyduğum en güzel ses olarak kulaklarımda kalacak.
 |
Dağıttığımız mutfak setlerinin bir anneye ne kadar iyi gelebildiğini, bir bebek kitinin 3 çocuklu bir babanın gözlerini nasıl doldurduğunu ve bir kadın kiti içinde dağıtılan aynadan yansıyan genç bir kızın hüzünlü ama umutlu ifadesinin ne kadar anlamlı olduğunu iliklerime kadar hissettiğim; çok büyük deneyimler kazandırdı bana Adıyaman…
 |
Uluslararası Mavi Hilal Vakfı’ndaki tüm ekip arkadaşlarıma ve bu büyük felaketten sonra geride kalan milyonlarca insanın ayağa destek sağlayan herkese en içten teşekkürlerimle…
